Krzesło po raz drugi...

Witam w niedzielne popołudnie.

Wracając myślami do poprzedniego posta o Lublinie, 

muszę stwierdzić, że nie wspomniałam o pewnym sklepie ze starociami, który odkryłam przypadkowo.

Otóż znalazłam w nim same wspaniałości, które ciężko by było tu wymieniać.

Ale jedno jest pewne: wyposażyłabym jego zawartością cały dom,

począwszy na meblach, lampach ...

skończywszy na drobnych domowych bibelotach.

Cóż kupiłam?

Nogi do stołu, które szukałam już dłuższy czas, ale o tym innym razem,

maleńką lampę i cudowne krzesło.

I o nim dziś Wam opowiem.

Coś rozkochałam się ostatnio w domowych sprzętach, a raczej ich odnawianiu.

Poszukiwałam ostatnio fajnego krzesła do korytarza.

Chciałam by było zdobne i w starym stylu.

Nie mam pojęcia co sobą reprezentuje, ale nazwałam go moim Ludwiczkiem :-)

Tak wyglądało krzesło, gdy je kupiłam.

A właściwie kupił mi je mój M.

 A tak wyglądało gdy przystąpiłam do działania.

Pobieliłam je białą bejcą.

Na finiszu moich działań wygląda tak:

Urocze, prawda?

Jeszcze tylko trzeba dorobić siedzisko, bo niestety nie było.

Jak tylko Ludwiczek będzie kompletny dam Wam znać.

A teraz coś na ożywienie...

Miłego popołudnia, pozdrawiam.